CARLOS OQUENDO DE AMAT
ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΑ
Τα δάχτυλά σου ναι ήξεραν να χτενίζουν καλύτερα από τον καθέναν
καλύτερα ακόμα και απ’ τους πολύπειρους κομμωτές των υπερωκεανίων
αχ και τα θαυμαστά χαμόγελά σου ήσαν ομπρέλες για τη ζέστη
αχ εσύ που σινεμά έχεις στημένο ολόκληρο στα μάγουλά σου
πλάι σου ο πόθος μου είναι μωρό που θηλάζει ακόμα
όταν εσύ μου έλεγες
η ζωή είναι δίκαιη σαν τραπουλόχαρτο
εγώ επότιζα το ρόδο της κόμης σου επάνω από τους ώμους σου
γι’ αυτό και για του τραγουδιού σου τη μανόλια
τι κρίμα
η βροχή πέφτει ανισομερώς όπως ακριβώς και τ’ όνομά σου
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου