JOSÉ LEZAMA LIMA
ΑΧ, ΑΣ ΣΗΚΩΘΕΙΣ ΝΑ ΦΥΓΕΙΣ ΕΣΥ
Αχ, ας σηκωθείς να φύγεις εσύ τη στιγμή
που θά ’χεις στο ζενίθ του προσδιορισμού σου φτάσει.
Αχ, φίλη μου, που δεν θά ’θελες να πιστέψεις
τα ερωτήματα εκείνου του φρεσκοκομμένου αστεριού,
που πάει και βρέχει τις άκρες του σε άλλο, σε εχθρικό αστέρι.
Αχ, μακάρι να μπορούσα να βεβαιωθώ ότι του λουτρού την ώρα,
όταν μες στο ίδιο διαλογικό νερό λούζονται
το ακίνητο τοπίο και τα λεπτοφυέστερα ζώα, έρχονται
αντιλόπες, ερπετά βραδυκίνητα και άλλα με βηματισμό εξατμισμένο,
έρχονται στα όνειρα, για να ορθώσουν άφοβα
τα πιο μακριά μαλλιά και τα πιο αξιομνημόνευτα ύδατα.
Αχ, φίλη μου, ας είχες αφήσει στων αποχαιρετισμών το άσπιλο μάρμαρο
το άγαλμα εκείνο που θα μπορούσε να μας συνοδεύσει,
τώρα πού ο άνεμος, ο χαριτωμένος ο άνεμος
τεντώνεται σαν τον γάτο που θέλει να δει
μέχρι πόσος θα μπορούσε να φτάσει να είναι.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου