ΣΟΝΕΤΤΟ ΓΙΑ ΤΟ ΓΗΡΑΣΚΕΙΝ

HERMANN BROCH

ΣΟΝΕΤΤΟ ΓΙΑ ΤΟ ΓΗΡΑΣΚΕΙΝ

Το δάσος: δέντρα, φύλλα και φλοιοί – κομμάτια τόσα

δικά μας, με τα ρυάκια, τις λιμνούλες. Ένας θρόνος

ο κόσμος ήταν πλούσιος, πλούσιοι δε κι εμείς συγχρόνως,

διότι ήσαν όλα γλώσσα: και για το παιδί ήσαν γλώσσα –

χρωμάτων ήσαν πλησμονή, μα και χλομάδας φθόνος,

οδύνη και περιπλοκή, και μια φυγή βοώσα·

τον πλούτο νιώθαμε όλοι με τυφλότητα αποχρώσα,

το πρόσω μας για τη ζωή ανάποδα καλούσε ο πόνος.

Υπάρχει πόλεμος: φονιάς κι εγκληματίας γίνε!

Απ’ έξω ακούγονται ουρλιαχτά από το κακό που εγίνη,

μα μέσα μας (παράξενο!) επικρατεί γαλήνη,

και κόσμος πια, επ’ ουδενί, η γλώσσα μας δεν είναι:

τον πλούτο του παιδιού τον έχουμε έκπαλαι χαμένο

από το εγώ που εντός μας έχουμε μεγαλωμένο.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.