Ο ΚΑΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ

BERTOLT BRECHT


ΑΠ’ ΟΛΑ Τ’ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΕΡΓΑ

Απ’ όλα τ’ ανθρώπινα έργα
τα μεταχειρισμένα εγώ αγαπώ περισσότερο.
Τις μπρούντζινες βαρέλες με τα λακκάκια από τους τράκους
και με τα λεία στρογγυλεμένα τους χείλη,
τα μαχαιροπήρουνα με τα ξύλινα μανίκια
που ’χουνε πολυτριφτεί
τόσα χέρια που τά ’χουνε πιάσει:
Αυτού του είδους πράγματα μου φαίνονται εμένα άκρως ευγενή.
Όπως, φέρ’ ειπείν, οι στρωμένες μαλτεζόπλακες
έξω απ’ τα παλιά τα σπίτια
που τις έχουνε χιλιοπατήσει και ξετρίψει πόδια και πόδια,
και στ’ αυλάκια τους ανάμεσα
έχει φυτρώσει μαύρο χορτάρι.
Όλα τούτα είναι έργα κατ’ εμέ ευτυχή, πανόλβια.

Χαλασμένα πια από τη χρήση των πολλών τα πράγματα
και ουκ ολίγες φορές τελείως αλλαγμένα
διορθώνουνε το αρχικό τους σχήμα και γίνονται πολύτιμα,
ακριβώς διότι πολλές φορές και πολύ ετιμήθηκαν
δια της χρήσεως.
Αλλά και των αγαλμάτων τ’ απομεινάρια
με τα σπασμένα χέρια
– και αυτά εγώ πολύ τα αγαπάω.
Για μένα, ναι, ακόμα ζουν.
Κι αν τα’ άφησαν να πέσουν, τα μετέφεραν στο τέλος κάπου·
κι αν τά ’χουν κάπου σωριασμένα, τί; – ποτέ
δεν βρίσκονταν και τόσο ψηλά απ’ το χώμα.
Τα μισοερειπωμένα κτίσματα
πάντα θα σου δίνουν την εντύπωση του μεγαλοπρεπούς
που όπου νά ’ναι τελειώνει. Μαντεύεις μεν
των μεγεθών τις υπέροχες αναλογίες,
πλην χρειάζεται και λίγος ακόμη κόπος να ξοδέψεις
αν σε βάθος θες να τις συλλάβεις. Μην ξεχνάς, άλλωστε,
ότι τόσα χρόνια που μας εδούλεψαν,
έχουνε πια καταβληθεί απ’ τον μεγάλο τους κάματο.
Ω, με πόση χαρά με γεμίζουν εμένα όλα τούτα τα πράγματα!



Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.