ΦΕΥΓΑΛΕΑ ΣΚΥΛΟΨΑΡΑ

ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΚΑΝΕΛΛΗΣ


ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΗ ΜΥΤΙΛΗΝΙΑ

Λοιπόν κατά μήκος στεριά
και θάλασσα κατά πλάτος
όλα ύψος και πλάτος
και χρόνος. Άπιαστος. Νερό.
Πολύ κύμα.
Είχε φουρτούνες ο Αύγουστος.

Να θυμάσαι τον ουρανό
τι βαρύς που ζυγίστηκε
μα έκλεισες τα βλέφαρα
κι έπεσε μόνο ένας γλάρος.
- Φωνή μεσημεριού,
Ήταν λευκός ο κύκλος που
άνοιγε πάνω στο Λόφο
η φωνή της μελαχροινής Σαπφώς
- Αίμα μου.
Κοράλλι κρυφό μέσ’ του βράχου τον έρωτα
χαλίκι θερμό στ’ αναμμένο μου στόμα
- θάλασσα
Βάθος γλαυκό που άναβες πράσινη σιωπή
και μέσ’ την έγνοια μου σεργιανούσαν οι σπάροι
- Βυθοί ουρανών
Συνάντησα εκεί κάτω αλάβαστρα
σε σχήμα κραυγής
Συνάντησα
βυθισμένες Άρπες
και φευγαλέα σκυλόψαρα
που τους δάνειζαν ίσκιο
με σύσταση μουσικής
και ακόμα το ξεχασμένο πρόσωπο
της ξάγρυπνης Λέσβος.
Τώρα περνάς τους δρόμους των αγρών
με το βαρύ καλάθι σου
και δίχως προίκα
- Πού είσαι,
Ρίξε - κυκλάμινο
- μαντήλι
- γέλιο ανίκητο
Στείλ’ ένα κύμα ’πό τη θάλασσα
που μ’ έχει γυιό της
Να με ξεπλύνει
από τόσα κλομπ,
και τόσα πουρμπουάρ.


Δημοσιεύτηκε στην «Επιθεώρηση Τέχνης», τ. 133-134, Γενάρης-Φλεβάρης 1966, σελ. 80. Αναδημοσιεύεται από τις σελίδες του Νίκου Σαραντάκου.