ΝΥΚΤΕΡΙΝΟ ΑΘΡΟΙΣΜΑ

 

ELÍAS NANDINO

 

ΝΥΚΤΕΡΙΝΟ ΑΘΡΟΙΣΜΑ

 

Γράμμα το γράμμα γράφω το διάστημα, μα δεν καταλαβαίνω

τις σταγόνες εκείνες του φωτός στη μέση της νύχτας

που τρέμουν, που πλαταίνουν, που ζαρώνουν

και που αρθρώνουν ουρανόθεν

του φωτεινού τους παλμού τις φράσεις.

 

Αγνοώ αν βρίσκεται στα ύψη ή στην άβυσσο

το μέρος που εμφανίζονται,

αν όντως υπάρχουν ή όχι· τις βλέπω όμως

σαν σμήνος φλεγομένων νήσων

και υποφέρω από τα θέλγητρα, από την έντονή τους λάμψη,

από το ντροπαλό τους βλέμμα...

 

Πολλές φορές τις λέω, τις λέω και τις ξαναλέω...

Χάνω τον λογαριασμό και σταματάω,

κι όταν ξαναπιάνω να μετράω,

τον ξαναχάνω πέφτοντας μονίμως

από του διάσπαρτου αριθμού τους τα πετάγματα.

 

Πολλές φορές τις λέω, τις λέω και τις ξαναλέω...

Και αν μου αρέσει να μετράω, είναι επειδή νιώθω

πως συλλαμβάνω τον Δημιουργό ολοένα περισσότερο,

σαν αριθμώ τ’ αστέρια του συναριθμούμενος μαζί τους.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.