ΥΠΕΡΡΕΑΛΙΣΜΟΣ ΥΠΑΙΘΡΙΟΣ

 

JORGE ENRIQUE ADOUM

 

ΥΠΕΡΡΕΑΛΙΣΜΟΣ ΥΠΑΙΘΡΙΟΣ

Η ασυνήθης συνάντηση μιας ραπτομηχανής

           μ’ ένα αλεξιβρόχιο σε χειρουργικό τραπέζι

 

ή, άλλως ειπείν, ωρολόγια με μάτια.

Και δη κατά τον τρόπο που σκεφτήκατε

ότι έπρεπε να εφεύρετε τα απίστευτα.

Μα τότε, άραγε, αλήθεια δεν ήσασταν

στη χώρα μου, στις χώρες μου, ποτέ σας δεν μάθατε

τί συμβαίνει στο χρωματικό τους τοπίο

με τόπια και με θυμό, δεν είδατε λόγου χάριν μια μπότα

μ’ ένα σπιρούνι και μ’ ένα καπέλο παπαδίστικο

πάνω από κάποιο πτώμα, κάποιου ινδιάνου

σύμφωνα με τα πλείονα σημεία, λες και δεν αρκούσαν

οι ψείρες της ιστορίας του, κι εκείνα τ’ ατελείωτα

αβεμαρία και χαιρεκεχαριτωμένη; Ω τρελή συμμετρία στολών

στην ταπεινή του τεθνεώτος δικτατορία,

και είναι τόσο γνωστή η αμερικανική καθημερινότητα

που κι εμείς πεθαίνουμε από μνήμης,

και η πείνα ισούται με τα γεράματα

όταν αρχίζει να μας γδύνει από μέσα,

και υπάρχουν τα σημαίνοντα δόντια που μας δαγκώνουν

το χώμα, και η Παρθένος με πηλήκιο και γκέτες.

Έτσι είναι αυτό, έτσι είναι,

και είναι έτσι το περισσότερο από αυτό, οι περισσότερες

Αμερικές στα κελάρια της λήθης, ο περισσότερος

αντίλαλος που επιστρέφει στης κραυγής την πύλη,

ενοχές αναζητώντας ώσπερ άλλος όφις.

Δεν ξέρατε τίποτ’ άλλο, λοιπόν, εκτός από τούτες τις στάμπες,

εκτός από τούτη την απαίσια και εγκληματική τράπουλα,

ούτε πώς θα επινοούσατε κάτι ισοδύναμο

με τούτον τον νεκρό που πέθανε χωρίς να πει τίποτα, κλαίγοντας

τα σκουλήκια που του απέμειναν από τότε

που τον άφησαν για λίγο χωρίς να τον σκοτώσουν.

Αλλά αυτό δεν είναι καν ζωγραφιά ή λέξη

άξια αναφοράς: συμβαίνει, τίποτα περισσότερο, μετά

τη λειτουργία, μετά την ανεξαρτησία και άλλες

μελωδίες μακράς διάρκειας. Αλλά το αίμα

δεν είναι θρήνος, έχει τώρα τον λόγο

και πρέπει να γελάει καλύτερα στο έσχατο

που έρχεται πίσω από τόσα και τόσα άλλα πολλά.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.