Η ΑΓΟΥΡΗ

 

LEÓN BENARÓS

 

Η ΑΓΟΥΡΗ

 

Είσαι

η άγουρη,

κορίτσι πρώτο, άνθος νωρίς τα χαράματα.

Απαλό

ρόδο, τρισεύγενο,

η πιο όμορφη απ’ όλες Τουκουμάνα.

 

Μέτωπο

έφηβης,

θαύμα του μελαψού σου δέρματος αβρό.

Μαύρα

μάτια ειλικρινή,

περιστέρα του Μοντέρος όλο ζεστασιά και χάρη.

 

Στο χορό ετούτη η γάμπα σου ήταν

ο λόγος που, παραδομένος, σ’ αγάπησα.

Και σ’ έχω,

άγουρή μου,

αιχαλωτίσει, φυλακίσει.

Δική μου

σε ήξερα

όταν, επιτέλους, στεφάνι σου φόρεσα.

 

Ήταν

η άνοιξη

του λεπτοφυέστατου έρωτα ο προάγγελος.

Και κλαίω τώρα

πικρά

το εφηβικό εκείνο ειδύλλιο.

 

Σκληρή

ολοσκότεινη θλίψη,

εύθραυστε έρωτα που δεν ήξερα πώς να σε κρατήσω.

Άκου ’δώ,

περιστέρα μου,

τη θλιβερή μου ετούτη ελεγεία...

 

Στο χορό ετούτη η γάμπα σου ήταν

ο λόγος που, παραδομένος, σ’ αγάπησα.

Και σ’ έχω,

άγουρή μου,

αιχαλωτίσει, φυλακίσει.

Δική μου

σε ήξερα

όταν, επιτέλους, στεφάνι σου φόρεσα.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.