JUAN EDUARDO CIRLOT
ΕΚΤΑΦΕΣ
Από χώρους περνώ της εγκατάλειψης
και συλλογιέμαι τους ερημωμένους λάκκους.
Της νύχτας τα νερά έχουνε φυράνει εδώ
σε τούτες τις ταπεινωμένες και μελάγχολες ακτές.
Όλα γυρνούν σε κάτι άλλο και θρήνος γίνονται
ανώνυμος, κουλουριασμένος, αμετάκλητος.
Εδώ οι θεοί βουβοί σαν σκλάβοι κείτονται
το ροδαλό χρυσάφι γλείφοντας, τις κόπρους.
Σιγά-σιγά στις πέτρες ψάχνω ανάμεσα, μια φλόγα
εκείνης της αδρανούς πυρκαγιάς γυρεύω νά ’βρω.
Ξίφη από άνθρακα, τριαντάφυλλα ασημένια
πετάγονται ανάμεσα απ’ τα φέρετρα αίφνης.
Σαν πουλιά που τρεμουλιάζουνε προσφέρονται
τα περίλυπα και βρόμικα ετούτα άνθη.
Των ηρώων οι μακριές οι κόμες
ανάμεσα από κεραμικά αναδύονται και κρίνους.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου