ΙΛΙΓΓΟΙ ΙΖΗΜΑΤΩΝ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ Π. ΠΑΠΑΔΙΤΣΑΣ


ΜΟΡΙΑΚΗ ΒΙΟΛΟΓΙΑ (ΑΣΚΗΣΗ)

απουσία πρώτη και απουσία δεύτερη
τέτοια οργανολογία και ψυχοδομή
στροφή αλυσίδας πάνω σε άλλη ο γόνος
ψυχόρμητος

τέτοια υφαρπαγή του μυστικού με το μάτι και το χέρι
με το ρουθούνι και το αρσενικό πήδημα

απλόχερα (αργότερα) είχε μοιράσει πουλιά
φτερουγοπόδαρα και σπόρους άνοιξης
νέφη προάλλης τάξης εαρινές ξυνήθρες και σκορπιούς
κλεψιές που νά ’ναι ο χρόνος και ψυχόρμητος
και γρινν οι ρόδινες θρομβίες
και γρινν-γρινν τα σπιθαρίσματα και οι κραδασμοί
οι αυγές εναλλασσόμενες με σύρματα πυρακτωμένα
και αντλίες του στοπ
συστοιχίες φαιού χαλαζία
πήδημα στο έκτο χάος και ξύπνημα ξανά στο ανδριώτικο περιγιάλι
και στο ζαφειρένιο νερό

το τμήμα μου αυτό σφαιρόμορφο ή ραβδόμορφο
αμινοξύ πυροσταφυλικό πλεούμενο
από αδένα σε οστική δοκίδα
και σε δυο νυχτερίδες που φτεροκοπιούνται στον τοίχο σκορπώντας
μαύρη γύρη
ειδώλιο βαθουλωτού θανάτου σε γαλάζια πτύχωση
αναστάτωση δέντρου στην ανεμοζάλη
(να κι αυτή η απόπειρα να βγει η πρωτάκουστη σφυροκοπιά
του αχνόφεγγου Κρατύλου
να και τα κακά δέντρα με το βρόγχο στο κλαδί)

συνάψεις όλα και ίλιγγοι ιζημάτων
ο έρωτας φωτερό κοιλέντερο σε αυγή τελευταία
πυρσός άλλης δεύτερης νύχτας και άλλης πρώτης αρχή
ισκιερό βουνό μιας άλλης
μιας τρίτης η κατακόρυφη φύτρα στα βαθιά νερά
ο αριθμός Ένα σε μεγέθυνση και δυο
    κατευθύνσεις
ωσμωτική αναπνοή δρύινης νύχτας πια
διακλάδωση και πολυμερισμός του ανάστροφου του καθενός
έτσι που να ξεκαρδίζεται ο καθένας αναίτια
κι από αρμόδιος να μεταβάλλεται σ’ ερευνητή
κι Αριστογείτονα
σε λεξικτόνο ανέκφραστο Ελεάτη
σ’ ανήμπορη ένωση κυμάνσεων
σε νέφος που διαβαίνει καθρεφτισμένο
σε φωτιά κι αστέρι λέξης και ματιού εξίσου.



Από την ποιητική συλλογή «Εναντιοδρομία», 1977.