Δευτέρα 11 Ιανουαρίου 2010
ΕΝΘΥΜΙΑ ΦΡΙΚΗΣ
ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ
ΔΙΕΡΩΤΗΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΘΟΜΑΙ ΑΝΕΡΓΟΣ
Ποτέ στ’ αλήθεια δεν το ’μαθα
τί είναι τα ποιήματα.
Είναι πληγώματα
είν’ ομοιώματα
φενάκη
φρεναπάτη;
Φρενάρισμα ίσως;
ταραχώδη κύματα;
τί είναι τα ποιήματα;
Είν’ εκδορές απλά γδαρσίματα;
είναι σκαψίματα;
Είναι ιώδιο; Είναι φάρμακα;
είναι γάζες επίδεσμοι
παρηγόρια ή διαλείμματα;
Πολλοί τα βαλσαμώνουν ως μηνύματα.
Εγώ τα λέω ενθύμια φρίκης.
Από την ποιητική συλλογή «Δυνατότητες και χρήση της ομιλίας», 1979.
Ετικέτες
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ,
ΚΑΡΟΥΖΟΣ (ΝΙΚΟΣ)
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Άεργος θα επρεπε να γράφει!
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Ανώνυμος; Λες; θα το κοιτάξω το βράδυ. Γειά χαρά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρανόησες! Άνεργος είναι το σωστό αλλά άεργος θα έπρεπε να γράψει κατ εμέ !
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Ανώνυμος: Δίκιο έχεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε την ίδια έννοια της λέξης "άνεργος" έχει γράψει και ο Βαγγέλης Γκούφας τον στίχο, που τον τραγουδάει η Μπέλλου: "τ' άνεργο σπαθί στη θήκη". Σε χαιρετώ.