ΜΙΑ ΒΟΥΗ ΒΑΘΙΑ ΚΑΙ ΣΚΟΤΕΙΝΗ

CHARLES BAUDELAIRE


ΑΝΤΙΜΙΛΗΜΑΤΑ

Ένας ναός με ζωντανές κολόνες είν’ η Πλάση
που λόγια ανεξιχνίαστα κάποτε ψιθυρίζουν·
ο άνθρωπος περνά απ’ αυτά των σύμβολων τα δάση,
που τον κοιτάζουν φιλικά σάμπως να τον γνωρίζουν.

Όπως οι μακραντίλαλοι από πέρα σαν κυλούνε,
γίνονται μόνο μια βουή βαθιά και σκοτεινή,
πλατιά σα νύχτα και σα μιά φεγγοβολή ορθρινή,
χρώματα κ’ ήχοι κ’ ευωδιές αντάμα τους μιλούνε.

Είν’ ευωδιές ολόδροσες σαν σάρκες παιδικές,
σαν τα λιβάδια πράσινες, σαν τους αυλούς γλυκές·
–κ’ είν’ άλλες θριαμβευτικές, πλούσιες κ’ εκφυλισμένες,

που όμοια με τα πράγματα τ’ ατέρμονα απλωμένες,
–όπως του μόσχου, του άμπαρου, του λίβανου τα μύρα,–
του νου και των αισθήσεων μάς τραγουδούν την πύρα.




Μετάφραση Γιώργης Σημηριώτης.
Από το βιβλίο: Μπωντλαίρ, «Τα άνθη του κακού», μετάφραση Γιώργης Σημηριώτης, Εκδόσεις Μαρή, Αθήνα, χχ, σελ. 31.