ΣΤΡΕΨΟΔΙΚΙΕΣ

FRANCISCO DE QUEVEDO


ΣΕ ΜΙΑ ΚΥΡΙΑ ΑΛΛΟΙΘΩΡΗ ΑΛΛΑ ΠΑΝΕΜΟΡΦΗ

Προς μιά μεριά μονάχα, αλί, αν τα μάτια σου θωρούσαν,
ποιά θά ’ταν η μεριά που δεν θά ’νιωθε αμηχάνως;
Μα αλλού αν δεν κοίταγαν γι’ αλλού, ο ήλιος θά ’κανε σα χάνος
κι η Δύση και η Ανατολή απ’ το ψύχος θα ψοφούσαν.

Το προς τα μέσα βλέμμα ή το στραβή – έγκλημα μηνούσαν
(τα φώτα τα λοξά σου το δηλώναν περιτράνως
ανέκαθεν) και βέλη ξαπολούσαν από πάνω σ’
εμάς, που μας λαβώναν, ναί, μα μάς ευχαριστούσαν.

Τα φώτα σου όσοι δεν κοιτούν, τα βλέπουν· τά ’χουν όμως
μόνο όσοι τα κοιτάζουν και αμιλλώνται αγκώνες και ώμοι
ποιανού θα λάχει να γενεί βασσάλος σου, ιπποκόμος...

Τον στρεψοδίκη δικαστή ποιοί να ζορίζουν νόμοι,
ενώ θωρεί οφθαλμούς που’ν’ βασιλείς, αυτός ανόμως
τον αληθή όρον άναξ ερμηνεύει ως υποκόμη;!



Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.