ΑΠΟ ΡΟΔΟ ΓΑΪΔΟΥΡΑΓΚΑΘΟ

FRANCISCO DE QUEVEDO


Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΦΙΛΟΤΕΧΝΕΙ ΤΟ «SIC TRANSIT» ΤΟΥ ΚΑΛΛΟΥΣ

Λευκού χιονιού όψη και έχει φόντο πτίλα κορακίσα·
καραμπογιά του κερατά λογιέται εδώ για φρύδι·
το δέρμα πλαδαρό πετσί και ξαργασμένο ήδη·
τ’ ασήμια της δυό μεταλλίκια πιάνουν πιά ίσα κι ίσα·

γυαλόχαντρες φορά που δεν ξιπάζουν μήτε κίσσα·
μιλάει, και σου θυμίζει πατσαβούρα ή κουνουπίδι·
το κοκκινάδι, ολόπαχο στο μούτρο της, προδίδει
πως το πανάρχαιο μπουμπούκι ζέχνει τώρα κνίσσα.

Χρυσάφι η κόμη της παλιά, και νυν τζιβή σταφίδα·
από το μάτι της η ουρά μονάχα του Οξαπόδω
της λείπει, μπας και γητέψει στρίγκλο με κασίδα.

Δυό δόντια σκύλου φαγωμένα εκεί, και δύο άλλα από ’δω,
σε στόμα ευκοίλιο που αναχαράζει σαν τη γίδα.
Αχ, γαϊδουράγκαθο έγινεν αυτό που υπήρξε ρόδο!...



Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.