ΜΑΝΟΥΕΛ ΓΟΥΤΙΕΡΡΕΣ ΝΑΧΕΡΑ!

MANUEL GUTIÉRREZ NÁJERA (1859-1895)


ΓΙΑ ΤΟΤΕ

Θέλω όταν γέρνει η μέρα να πεθάνω
με φουσκοθαλασσιά κι όψη στον ήλιο·
μ’ όνειρο η αγωνία να μοιάζει πλάνο
κι η ψυχή με πουλί που πάει τ’ αψήλου.

Να μην ακούω την ύστατη αυτή ώρα,
σ’ ουρανούς και σε πέλαγα όντας πλάι,
λυγμικές προσευχές και μοιρολόγια,
παρά το κύμα αγέρωχο να σπάει.

Να πεθάνω ενώ τα χρυσά του δίχτυα
το φως απ’ τα μαβιά νερά θα βγάζει
και νά ’μαι σαν τον ήλιο πριν τη νύχτα:
κάτι πολύ λαμπρό που σκοτεινιάζει.

Και να πεθάνω νέος προτού ξεράνει
ο ύπουλος χρόνος το χλωρό στεφάνι,
όταν η ζωή δικιά μας λέει πως είναι
κι ας ξέρουμε καλά πως μας προδίνει.



Μετάφραση: Ηλίας Ματθαίου.
Από το βιβλίο: Ηλίας Ματθαίου, «Ποίηση Ισπανόφωνης Αμερικής», Εκδόσεις Γνώση, Αθήνα 1987, σελ. 62-63.


******************************


PARA ENTONCES

Quiero morir cuando decline el día
en alta mar y con la cara al cielo,
donde parezca sueño la agonía
y el alma un ave que remonta el vuelo.

No escuchar en los últimos instantes,
ya con el cielo y con el mar a solas,
más voces ni plegarias sollozantes
que el majestuoso tumbo de las olas.

Morir cuando la luz, retira
sus áureas redes de la onda verde,
y ser como ese sol que lento expira:
algo muy luminoso que se pierde.

Morir, y joven; antes que destruya
el tiempo aleve la gentil corona,
cuando la vida dice aún: "Soy tuya",
aunque, sepamos bien que nos traiciona.



Το υλικό της ανάρτησης μάς το έστειλε η συνεπώνυμη του ποιητή φίλη του ιστολογίου κ. Elisa Nájera.