ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ

BERTOLT BRECHT

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ

Και θέλοντας την έξοδό του να φωτάει φεγγάρι,

πριν ρθεί το τέλος του, την πόλη πίσω του είχε αφήσει,

και με σπουδή στο σύνορο έφτασε για να φουντάρει,

που η βουή από κοινού με τη σιωπή είχαν καθορίσει.

Εκεί, όπου ήσαν τρία υπόστεγα από λαμαρίνα

κι ένα έλατο ψωριάρικο τυχαία είχε απομείνει,

μ’ ένα ξεροπαξίμαδο ξεγέλασε την πείνα

και ξάπλωσε να κοιμηθεί σε ανόνειρη μια κλίνη

για τελευταία του φορά. Πρωί έπιασε να κάνει

λογής δουλειές. Το μεσημέρι, αντί να πιάσει ζέστη,

φυσούσε αγέρι βορεινό· τα νέφη-αρνιά στη στάνη

εμπήκαν τ’ ουρανού, όταν η ώρα η εσπερινή επέστη.

Περί το μεσονύκτιον τρεις ήπειροι βουλιάξαν

και με τη χαραυγή η Αμερική είχε σούμπιτη πατώσει·

και σαν αυτός απέθανε, όλα όσα έζησαν και υπάρξαν

εσβήσαν: και όσα είχε δει και όσα δεν είχε νιώσει.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.