KONSTANTIN
BIEBL (1898-1951)
ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ
1
Καμμιά φορά τη νύχτα
Αλλ’ εξ ίσου και μέσα στην ημέρα
Ανοίγουνε μπροστά σου φευγαλέα βλέμματα
Ιδού που ξεκινάει των πραγμάτων ο συρμός
Των υποθέσεων
Πετώντας ύστερα τα χρώματα έξω απ’ το παράθυρο
Τούτη η θέα της ψυχής δεν κρατάει πλέον περισσότερο
Από μιαν απλή λευκή έκρηξη μαγνησίου
Κι έτσι και αυτή η ίδια ιδού φωταγωγείται
Μια μουσουλμάνα άνευ πέπλου
εξαφανίστηκε το ίδιο με πριν αγνώριστη
Σε χρόνο μικρότερον απ’ όσο
Διαρκεί μέσα στ’ όνειρο
Και η παραμικρή ανάμνηση
Το φλας θα μπορούσε το δέντρο νά ’ναι της αιωνιότητας
Στα χάσματα των κόσμων τούτων εδωνά
Που μόλις και τους πιάνει το μάτι σου
Όπου ρίχνονται οι ποιητές και διαβαίνουν οι ζωγράφοι
Θηρευτές διψασμένοι για κάτι θραύσματα στιγμών
Γεμάτοι αναπεπταμένες φτερούγες και ιπτάμενα φώτα
2
Ποιός είναι όμως τόσο θαρραλέος
Να μη φοβάται τίποτα
Ακόμα κι όταν διαυγής η αυγή επί τέλους διαφανεί
Σε μια γωνία των συσπασμένων σου χειλιών
Μπρος στον καθρέφτη που παρακινεί καμμιά φορά
Την όψη σου να γίνει νέγρικη μουτσούνα
Χασκογελώντας ύστερα μέσα στη νύχτα
Για την οποία νιώθει α;πλώς
Ότι είσαι εσύ ο εμφανιστής των φωτογραφιών
Που έχει τραβήξει εκείνος
3
Η όψη του ωκεανού
Είναι και δική σου
Ριγμένη στα κύματα του χρόνου
Ανασπώντας βράχους αποκοιμισμένους
4
Γυαλιστερή κατατομή κλαδιών φλαμουριάς
Χαμηλών και απλωμένων
Ν’ ανιχνεύουνε τη νύχτα
Ξετυλίγουν ένα κουβάρι υποθέσεων που φτιάχνουν
Παράθυρο νύχτα τη σκιά σου
΄Ως και αυτήν ακόμα τη φωνή που ακούγεται ονειρευόμενη
Και όλα σε μία και μόνη κοίτη
Μη δείχνοντας οίκτο
Σε κανένα βλέμμα
Όπου ο χρόνος
Κυλάει και ξανακυλάει τα χαλίκια του
5
Ήδη ολόκληρη η υπόθεση αφαιρεί τον τρίτο πέπλο
Πίσω απ’ τον τοίχο που είναι ο ικέτης της αγρύπνιας σου
Πίσω απ’ τον τοίχο που λέγεται η αιωνία αναμονή μας
Ώστε λοιπόν και οι φωνές απ’ έξω συμφωνούν
Ότι συμφωνούν μ’ εκείνες από μέσα
Τίποτα δεν απαντά για κείνο που θα φανερωθεί τη μεγάλη μέρα
Και γι’ αυτό που θα μείνει κρυφό
Πίσω απ’ τον τοίχο που λέγεται η αιωνία αναμονή μας
6
Στο βάθος της όλης υπόθεσης
Δεν βλέπω σχεδόν καν
Το ζωηρό ενδιαφέρον
Κάποιων όντων πολύ αγαπητών
Που έκαναν να πέσει
Ο διάσημος θώκος έμπλεως διαφωνίας
7
Γνωρίζω
Υπάρχουν και άλλες αποκαλύψεις
Ο ήλιος ξεραίνει τους πειρασμούς τους στον κήπο
Χέρι-χέρι περπατάν οι μαύροι κρίνοι
Και πριν απ’ όλες τις αβύσσους δεν έχουν ξανακλείσει
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου