ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΝΤΟΣ
ΦΩΤΟΤΥΠΙΕΣ: 15
Το τραγούδι ξετυλίγεται τριχιά για το λαιμό του
κρεμασμένου. Και ο κρεμασμένος μπορεί την τελευταία στιγμή να γλιτώσει. Εσύ όμως
που λες το τραγούδι είναι βέβαιο ότι θα πεθάνεις, με ένα τσιγάρο στο στόμα –χωρίς
να ξέρεις ότι είναι το τελευταίο σου– μιλώντας ακατάπαυστα για καθημερινές
βλακείες, για πολιτική οικονομία, για δημόσια οικονομική. Θα πέσεις άπνους με
το τσιγάρο αναμμένο, το κασκόλ στον αέρα και το αλκοόλ χυμένο στο παντελόνι. Η
φωνή σου δεν θα απειλεί κανέναν πια και η τελευταία σου λέξη θά ’ναι μια πέτρα
μπηγμένη στο χώμα.
Από το βιβλίο: Γιάννης Κοντός «Φωτοτυπίες», δεύτερη έκδοση, Κέδρος,
Αθήνα 1979 (πρώτη έκδοση 1977), σελ. 11.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου