ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ
ΟΡΙΖΟΝΤΑΣ
Ένα πρωί με νησιά και με μαρμάρινα λιοντάρια,
ο τόπος τούτος που ματώνει και σε πονάει,
με τα κίτρινα αγκάθια ώς κάτω στο τελωνείο,
όταν το κριάρι κατηφορίζει το λόφο
με διεσταλμένα ρουθούνια, μ’ ένα λουλούδι στα δόντια,
κι οι πέτρες πίσω του κυλούν προς τη θάλασσα, εκεί
που κολυμπούν ολόγυμνοι οι ωραίοι λιποτάχτες
κοιτάζοντας πέρα, μπροστά τους, μες στο άπειρο νερό,
την κόκκινη γραμμή απ’ το χτυπημένο δελφίνι.
Από τη συλογή «Ο τοίχος μέσα στον καθρέφτη».
Από το βιβλίο: Γιάννης Ρίτσος, «Ποίηματα», τ. Ι, Κέδρος, Αθήνα 1989, σελ. 290.
Είναι μεγάλος ποιητής ο Γιάννης ο Ρίτσος, δεν είναι ;
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Ανώνυμος: ... Τί να πω, δηλαδή, εγώ; Αν πω ότι είναι μεγάλος, γίνεται τάχα εκείνος μεγαλύτερος; Αν πώ ότι δεν είναι μεγάλος, μικραίνει έστω κι ένα χιλιοστό;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιλικρινώς, πάντως, δεν πολυκατάλαβα το πνεύμα της βρετανοπρεπώς διατυπωθείσης ερωτήσεως. Συγγνώμη...
It was a rhetorical question my dearest friend..
ΑπάντησηΔιαγραφήI reapet in my maternal language
Giannis Ritsos is a great poet, isn't he?
(That's the question tag you are talking about)
@ Ανώνυμος: ...
ΑπάντησηΔιαγραφή@κ.Κεντρωτή και ανώνυμο
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Ρίτσος, είτε γίνεται μικρότερος είτε μεγαλύτερος, εγώ το γράφω και το φωνάζω: είναι μέγας ποιητής.
Υ.Γ Ας νοιώθαμε παράνομοι όσοι διαβάζαμε και απαγγέλαμε Ρίτσο, μοναχικά ή δημόσια. Χάρη στο "αλωνάκι" νοιώθουμε κάποια δικαίωση.
Καλό Πάσχα στον αλωνάρχη και τους συναλωνιστές
@ ΑΧΙ: Νά 'σαι καλά φίλτατε! Η επόμενη ανάρτηση με ποίημα του ΡΙΤΣΟΥ είναι αφιερωμένη σε εσένα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι είναι
ΑπάντησηΔιαγραφήΜΕΓΑΣ ΠΟΙΗΤΗΣ Ο ΡΙΤΣΟΣ
με βραβείο Λένιν 1975
Λίγοι στίχοι του από την Σονάτα
Ἄφησέ με ναρθῶ μαζί σου. Τί φεγγάρι ἀπόψε! Εἶναι καλὸ τὸ φεγγάρι, - δὲ θὰ φαίνεται ποὺ ἄσπρισαν τὰ μαλλιά μου. Τὸ φεγγάρι θὰ κάνει πάλι χρυσὰ τὰ μαλλιά μου. Δὲ θὰ καταλάβεις. Ἄφησέ με νἄρθω μαζί σου.