ΜΗΝ ΤΑ ΘΕΛΕΙΣ ΟΛΑ

ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ


Η ΛΑΟΥΡΑ ΚΑΙ Η ΔΑΦΝΗ

Έτσι είναι τωόντι, λέω, Doctissime Petrarca·
έτσι είναι, Μάγιστρε, κι ας βγάλαν την ουρά τους
έξω οι δειλοί. Μα, με τους Αλμικανταράτους
και τα άδηλα Αζιμούθια, όπου πλησίστια μπάρκα

έπλεαν στο Επέκεινα, στων Ηλυσίων τα πάρκα,
το εδώ, το εκεί, το Ουδέν, το Τί και το άθλιο Status
των Επιγείων τους εζαβλάκωσε. Μπροστά τους
άβυσσος... – Ε! κρατήσαν πισινή – και, γαρ, κα-

λοστημένο φαινότανε το κόλπο. Τί να
σου κάμουνε κι αυτοί με εκείνη τη Λατίνα
τη Λ ά ο υ ρ α,  που έμπλεξες. Διότι την Ελληνίδα

Δ ά φ ν η σ’ την έδωσαν. Άνδρες Επιφανείς...
Και Καντσονιέρε... Δεν σ’ τα αδίκησε κανείς.
Ε! μην τα θέλεις όλα:  κ α ι  «γράφε»  κ α ι  «πήδα»




Από το βιβλίο: Νίκος Παπαδόπουλος, «In modo misto genuino (Ποιήματα 1964-2005)», ύψιλον / βιβλία, Αθήνα 2005, σελ. 127.