FRANCESCO PETRARCA
LΧΧΧΙΙΙ. ΟΙ ΚΡΟΤΑΦΟΙ ΜΟΥ ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΝ ΑΣΠΡΙΣΕΙ
Οι κρόταφοί μου αφού δεν έχουν καν ασπρίσει
(αν και ο χρόνος λίγο-λίγο τους γκριζάρει),
μπορεί ο Έρωτας να βγάζει βέλη απ’ το θηκάρι
να με βαράει συνέχεια... να μ’ εκμηδενίσει.
Να με λαβώσει πια, όσο και να με χτυπήσει
δεν δύναται· ούτε την καρδιά μου πια να πάρει
με δόλο γίνεται. Κι αν όνομα έχει, χάρη
δεν έχει, και ποτέ του δεν θα με νικήσει!
Αδειάσαν από δάκρυα οι κόγχες μου, μα μόνα
το δρόμο τους θα βρουν να τρέξουν και να κλάψουν
ξανά – και τίποτα το διάβα τους δεν φράζει.
Αχτίδες άγριες ίσως πάλι να με ανάψουν,
μα να καώ δεν πρόκειται. Κι η πιο ωμή εικόνα
δεν με ξυπνάει, όσο κι αν τον ύπνο μού ταράζει.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Ο πίνακας, που κοσμεί την ανάρτηση είναι «Η Παρέλαση (1990) του Αιμίλιου Τότση, που είναι ένα καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του Νίκου Παπαδόπουλου.
Μετά την ευχή από τον Πετράρχη δεχτείτε και την δική μου για Χρόνια Πολλά ευτυχισμένα
ΑπάντησηΔιαγραφή