ΣΤΟΥΣ ΟΧΛΟΥΣ ΓΕΥΣΗ ΑΘΑΝΑΣΙΑΣ ΔΩΡΙΣΕ

ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ


       Φύγε, αδελφιδέ μου, και ομοιώθητι
       τη δορκάδι ή τω νευρώ των ελάφων
       επί όρη των αρωμάτων
              Άσμα Ασμάτων 8, 14

[ΑΠΟ ’ΔΩ ΦΥΓΕ ΠΕΡΑ ΚΑΙ ΜΑΚΡΙΑ, ΑΚΡΙΒΕ ΜΟΥ]

Από ’δώ φύγε πέρα και μακριά, ακριβέ μου·
αγέρι γύρεψ’ άλλο, νά ’βρεις παρηγόρια
και γλύκος, τί ’ν’ η γης φουρτούνα. Αχ, πώς, ειπέ μου,
η φύτρα των θνητών ξωπάτησε οχ τα όρια

της ατιμίας;... Σε πλάτια βγες ψηλά, καλέ μου,
του αιθέρα... στου ήλιου πάτα εσύ την ώρια ακρώρεια,
που δε γρικάει τα λόγια του φριχτού πολέμου,
σ’ ουράνιο σμίξιμο καλώντας ό,τ’ ειν’ χώρια.

Μα όχι, όχι! Μόνους και αβοήθητους ’δώ κάτου
μη μας αφήσεις! Θά ’ρθει ο πειρασμός του κόσμου
κι αιώνια τη σκια θα ρίξει του θανάτου

στο γένος μας το αμαρτωλό. Στους όχλους γεύση
αθανασίας δώρισε! Σημάδι δώσ’ μου
πως κι ο σταυρός μαζί μ’ εσέ θα θριαμβεύσει!



Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.