ΚΟΛΑΖ

 

TEÓFILO CID

 

ΚΟΛΑΖ

 

Τα πουλιά συνορεύουν με το λιόγερμα

με τη σκιά τους προστατεύουν το τοπίο

Πουλιά από γάλα

πουλιά με γελαστές δαγκωνιές

που βγαίνουνε απ’ την αυγή σαν τσακισμένα φιλιά τη νύχτα

 

Ξέρουν ότι η σκιά

τα προστατεύει τα υπερασπίζεται τα αιχμαλωτίζει

σ’ ένα σμαραγδένιο αβγό

Ακαταπόνητα φτερουγίζουν

πάνω από τη χλόη της αρετής των μειδιαμάτων

σαν άλλοι θυγατρικοί πανηγυρισμοί της πλήξης

 

Πουλιά μ’ αινίγματα στο δέρμα

πουλιά με χείλη σαν μάτια

που γδύνονται στον ίσκιο της ανίας τους

 

Τα όντα είναι πιο αργά από τα μαλλιά

απλώνονται απομονώνονται στα βράχια τους

και υπάρχουν δάχτυλα που δεν τα έχει πλέξει ακόμα έρωτας

σώματα που ξεπέφτουν αγαπώντας την ελευθερία τους

 

Κόσμος γενέθλιος κόσμος απ’ όπου έρχονται

άπειρες γωνίες τον ορίζοντά του για να φτιάξουν

σαν τραπουλόχαρτα ντυμένες σ’ ένα  όνειρο

έρωτα και ελευθερίας

 

Όλα τα πουλιά είναι ίσκιοι που πετάνε

παλμοί του ίδιου σφυγμού

του ίδιου κυματισμού πτυχώσεις

Όλα τα πουλιά είναι πάντοτε ή ώρα δώδεκα

 

Τα φτερά τους καθρέφτες αποστάζουν

και όπου υπάρχει εικόνα τα κορμιά πια δεν κοιμούνται

τα πουλιά-καθρέφτες ρουφάνε των κορμιών τη δίψα

τη δίψα που είναι ουρανός ενήμερος στην έρημο

 

Οι άνθρωποι όμως

διψούν σκεπτόμενοι τον ίσκιο

που πετάει

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.