ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ

 

ENRIQUE MOLINA

 

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ

 

Αντίο πουλί μου οριστικό!

Την πτήση σου θαν τήνε συνεχίσεις στην ψυχή μου

 

χωρίς να με καταλαβαίνεις, μαζί μου ωστόσο.

Είναι τόσο όμορφη τούτ’ η χειμωνιάτικη μέρα,

 

τόση απόσταση χωρίζει τα φτερά σου:

ό,τι πετάει μαζί σου ο ουρανός είναι.

 

Τί θα μπορούσε να λεχθεί για μένα;

Τί θα μπορούσε να λεχθεί με όνειρα;

 

Σπίτι βαμμένο κόκκινο, μ’ έναν γάτο,

Με τα ρούχα κρεμασμένα στην ταράτσα:

 

μα ποιός θ’ ανοίξει την πόρτα αν εξαφανιστεί

με τα λουλούδια, τα φωτιστικά και τα έπιπλά του,

 

με τους φίλους που το επισκέπτονταν –

συζητήσεις επί συζητήσεων, μια ιστορία μελαγχολική

 

και όσο νά ’ναι  ανακριβής. Πότε τελείωσε?

Ποιός έμαθε ποτέ όσα αγάπησε;

 

Σαν λάμψη υπάρχει τριγύρω. Αντίο

πουλί μου, πουλί κι από τον ουρανό εσύ βαθύτερο!

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.