ΠΟΥΛΙ ΤΩΝ ΑΙΩΝΙΩΝ ΖΑΡΙΩΝ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ

 

ALFONSO VELIS TOBAR

 

ΠΟΥΛΙ ΤΩΝ ΑΙΩΝΙΩΝ ΖΑΡΙΩΝ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ

 

Κάποιος έρχεται χτυπάει την πόρτα

Οι χωρικοί με τραβηγμένη τη ματσέτα τους

Ο οδοιπόρος και ο ίσκιος του

Ξεμυτίζουνε τα πουλιά

Το φεγγάρι των τυφλών μαρτυρίων

Του ονείρου τα αιώνια ζάρια

Η σκιά μου μια εμφανίζεται μια εξαφανίζεται

Κάποια γυναίκα βγαίνει στην πόρτα

Ξένος είμαι στην ίδια τη χώρα μου

Ο άντρας μιλάει μόνος του σε μια γωνιά

Εδώ παγιδεύτηκε απ’ τον χρόνο η νύχτα

Και υπάρχουνε πόρτες όλο τριξίματα όπου

Κάποιος είπε πως η χώρα μας δεν είναι ασφαλής

Ο σώζων εαυτόν σωθήτω

Εγγύηση δεν υπάρχει για τίποτα

Ούτε καν γι’ αυτή τη ζωή σου

Η ίσκιος και ο οδοιπόρος

Στα αδρανή τους τα βήματα

Αλλά υπάρχει μια ιστορία

Που τη θυμόμαστε με λύπη με οδύνη

Πριν από τους πεσόντες τους εξαφανισμένους

Υπάρχει μια ιστορία μ’ αίμα και θάρρος

 Όταν μια μέρα δοκιμάσαμε

Εξ εφόδου τον ουρανό αυτόν να κατακτήσουμε.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.