ΓΕΜΙΣΕ Ο ΚΟΣΜΟΣ

 

PABLO NERUDA

 

ΓΕΜΙΣΕ Ο ΚΟΣΜΟΣ

 

Ὄμορφα ἦταν τὰ πράγματα

ποὺ συσσώρευσε ὁ ὄψιμος ἄνθρωπος,

ὁ ἀχόρταγος παμφάγος βιομήχανος:

γνώρισα ἕναν πλανήτη γυμνὸ

ποὺ γέμισε σιγὰ-σιγὰ

ὅλο ἀλεσμένα ἐκμαγεῖα,

ὅλο ἀλουμνινένια λεμόνια,

κι ἐντόσθια ἠλεκτρικά,

ποὺ κόλλαγαν τὶς μηχανὲς καὶ τράνταζαν,

ἐνῶ ἐπάνω στὶς κουζίνες

χυνότανε ὁ συνθετικὸς Νιαγάρας.

 

Ἦσαν ἤδη ἀδιάβατοι

στὰ χίλια ἐννιακόσια ἑβδομήντα

οἱ δρόμοι καὶ οἱ κάμποι:

οἱ σακατεμένες ἀτμομηχανές,

οἱ θλιβερὲς μοτοσικλέτες,

τὰ σαράβαλα αὐτοκίνητα,

τῶν ἀεροπλάνων οἱ κοιλιὲς

εἰσέβαλαν στὴν ἄκρη τοῦ κόσμου·

δὲν μᾶς ἄφηναν νὰ κυκλοφοροῦμε,

δὲν μᾶς ἄφηναν ν᾽ ἀνθίζουμε,

γέμιζαν ἀμμουδιὲς καὶ κοιλάδες,

στραγκάλιζαν τὰ κωδωνοστάσια:

 

δὲν μποροῦσες νὰ δεῖς τὸ φεγγάρι.

 

Ἡ Βενετία ἐξαφανίστηκε

κάτω ἀπὸ τὴ γαζολίνη,

ἡ δὲ Μόσχα μεγάλωσε τόσο

ποὺ οἱ συμῆδες πέθαναν

ἀπ᾽ τὸ Κρεμλίνο ὣς τὰ Οὐράλια Ὄρη,

ἐνῶ τὸ Σικάγο ἐψήλωσε τόσο

ποὺ ξαφνικὰ κατέρρευσε

σὰν νά ᾽ταν τῶν ζαριῶν κουμάρι.

 

Τὸ τελευταῖο εἶδα νὰ πετάει πουλὶ

κοντὰ στὴ Μενδόσα, στὶς Ἄνδεις.

Κι ἔτσι καθὼς τὸ θυμᾶμαι, χύνω δάκρυα

ἀπὸ πενικιλίνη.

 

Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.