ΑΣΤΕΙΑ ΧΩΡΑ

 

MARIANNE VON HIRTUM

 

ΑΣΤΕΙΑ ΧΩΡΑ

 

Ήταν ένα αλλόκοτο πρωινό-φύλλο

ένα αλλόκοτο πρωινό-πράσινο

τα πουλιά έπεφταν από τα δέντρα

τα πουλιά σαν φύλλα έπεφταν,

κι αμέσως-αμέσως το χώμα εγέμισε πεσμένα πουλιά

αστεία χώρα.

Έβρεχε κάτι γρήγορα φύλλα πυκνά σαν τη βροχή

βγαλμένα μέσα από ψόφια σύννεφα.

Αστεία χώρα,

δεν είχαν μείνει παρά μόνο παιδιά,

έτρεχαν χαμένα και με όλην τους την καχεξία κοίταζαν, γύρευαν

– δεν έβρισκαν.

Τούτα τα παιδιά ήταν φτιαγμένα από βροχή

όταν άνοιγαν τα παλτά τους τα βλέπαμε

να είναι από παγωμένο νερό μουσκεμένα.

Είχαν τεράστια μπλε μάτια

που τα ήθελαν για να πολεμούν

και που τα πετούσαν στους καβγάδες τους στα μούτρα των άλλων,

και που πεσμένα στη γη σάς κοίταζαν, σας κοίταζαν συνέχεια.

 

Και δεν θα πάψουν ποτέ να σας κοιτάζουν.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.