ΒΡΕΧΕΙ

 

VICENTE ALEIXANDRE

 

ΒΡΕΧΕΙ

 

Σήμερα το απόγευμα βρέχει, βρέχει πεντακάθαρη η εικόνα σου.

Στη μνήμη μου μέσα ανοίγει η μέρα.

Μπήκες. Δεν ακούω.

Η μνήμη μου την εικόνα σου μόνο μού δίνει.

Μόνο το φιλί σου ή η βροχή σου πέφτει στη μνήμη μου.

Βρέχει η φωνή σου, βρέχει και το λυπημένο φιλί σου,

το φιλί το βαθύ, φιλί μες στη βροχή μουλιασμένο.

Υγρά τα χείλη σου – υγρά.

Κάθυγρο και γεμάτο μνήμες κλαίει το φιλί

από ψηλά, από γκρίζους ουρανούς ευαίσθητους.

Βρέχει ο έρωτάς σου και βρέχει τη μνήμη μου,

πέφτει και πέφτει συνέχεια και συνέχεια.

Το φιλί πέφτει στο βάθος, στο βάθος,

και γκρίζα η βροχή πέφτει και πέφτει ακόμα συνέχεια.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.