Η ΔΙΑΦΑΝΗ ΓΥΝΑΙΚΑ

 

ALDO PELLEGRINI

 

Η ΔΙΑΦΑΝΗ ΓΥΝΑΙΚΑ

 

Η φωνή σου ήταν ποτό που τό ’πινα αμίλητος

μπροστά στο σαστισμένο σου βλέμμα

ένα πουλί από φως

από το διάφανο κορμί σου βγήκε

ένα πουλί σκέτο φως

και μια στιγμή που στροβιλίζεται

με ιλιγγιώδη ταχύτητα

μέσ’ από δρόμους και δρόμους

κυνηγάνε το κορμί σου που φεύγει –

πότε θα διώξεις επί τέλους τούτο το αλλόφρονο σκυλολόι;

ανήμπορη

συντρίφτηκες στην πτώση σου

του κορμιού σου τα υπολείμματα έρπουν στις γωνιές

όλου του κόσμου

αχ, μια μέρα θα ξαναγεννηθείς και θα ξανάσαι

η διάφανη

η μοναδική, η εντελώς διακριτή

και η ελαφρώς γερμένη, εκείνη που ποτέ δεν έπεσε

η περικυκλωμένη από σιωπή αδιαπέραστη

και θα προβαίνει τότε το εύθραυστο πόδι σου

μέσα από τη δίβουλη μονοτονία

αχ, θα ξαναγεννηθεί μια μέρα το γέλιο σου

το γέλιο σου το διάφανο πουλί του γέλιου σου

το γέλιο σου το λαβωμένο.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.