CÉSAR MORO
Ο ΜΑΓΕΜΕΝΟΣ ΧΩΡΟΣ
Ούτ’ ένα δάχτυλο δεν σηκώνεται δίχως να κυλάει η πίκρα
Δάκρυ το δάκρυ σ’ έναν κόσμο λήθης
Δίχως να κλείνει το μάτι νύχτα τη νύχτα τις πόρτες του στον έρωτα
Δίχως ν’ ανοίγει την πληγή του κάποια ψεύτικη άθυμη μέθη
Δίχως να σπάει νήμα ποτέ και για πάντα
Για μια συνηθισμένη ώρα για μιαν έρημη ώρα
Από την περιπέτεια δεν μένει όταν θά ’πρεπε να σωθούνε τα λείψανα
Τίποτ’ άλλο παρά μόνο σκόνη και σκιά σκόνης
Και δίψα για χώμα σαρωμένο απ’ την ανία
Έτσι που μια φορά επί τέλους σηκώνεται η δίχως ξόρκι ανταύγεια
Ενός θανάτου χωρίς κανένα αίνιγμα.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου