ΝΙΤΡΟ

 

PABLO NERUDA

 

ΝΙΤΡΟ

 

Ὦ νίτρο, ἀλεύρι εἶσαι ἀπὸ ὁλόγιομες σελῆνες

καὶ σταροκρίθαρα μέσ᾽ σ᾽ ἀπανθρακωμένα

χωράφια, ἀφρὸς ἀπ᾽ τὶς τραχιὲς τὶς ἀμμοθίνες

καὶ γιασεμιώνας ἀπὸ λούλουδα θαμμένα·

 

ἀστρόσκονη ἄστρων ποὺ βουλιάξανε στὸ χῶμα,

καὶ χιόνι τῶν ἐρημοτόπων φλογισμένο,

μαχαίρι μὲ λαβὴ χιονοκορφές, κι ἀκόμα

τριαντάφυλλο ἄσπρο ἀπὸ αἷμα ὁλοῦθε σκορπισμένο.

 

Κι ἐκεῖ, σὲ φῶτα χιόνινα ἀπὸ σταλακτίτη,

ἀνέμους, θλίψη, πόνο ἔχει ὁ ἄνθρωπος γιὰ σπίτι,

κουρέλια κι ἐρημιὰ εἶναι τὰ μετάλλιά του.

 

Ἀδέρφια μου, ἀπὸ μέρη μαῦρα τοῦ θανάτου,

ἐδῶ ἔχετε βουνὸ σπαθιά, σπαθιὰ ποὺ τά ᾽χει

φέρει ἡ καρδιά μου, πού ᾽ν᾽ πανέτοιμη γιὰ μάχη.

 

Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.

Δημοσιεύθηκε στὶς 27 Δεκεμβρίου 1946 στὴν ἐφημερίδα El Siglo τοῦ Σαντιάγκο.