ALFONSO
GATTO
ΕΡΩΤΑΣ
ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΝΥΧΤΑ
Μια νύχτα κοντά στο σπίτι της
και απ’ το ανοιχτό μπαλκόνι στη γλυκιά
νύχτα του Νότου, η γυναίκα μού φάνηκε
μι’ άπληστη δίνη σαν νερό
παγωμένο. Και δίχως ποτέ να γυρίσει,
ανεβαίνει ο φωτεινός λαιμός, κατεβαίνει στο σκοτάδι
των ματιών αδηφάγος, σταθερός και αδηφάγος.
Με στόμα ανοιγμένο στη βροχή, ένα μαύρο
τσαμπί τής άφηνε στάλα τη στάλα
γεύση της πόλης μιλημένη στον άνεμο.
και απ’ το ανοιχτό μπαλκόνι στη γλυκιά
νύχτα του Νότου, η γυναίκα μού φάνηκε
μι’ άπληστη δίνη σαν νερό
παγωμένο. Και δίχως ποτέ να γυρίσει,
ανεβαίνει ο φωτεινός λαιμός, κατεβαίνει στο σκοτάδι
των ματιών αδηφάγος, σταθερός και αδηφάγος.
Με στόμα ανοιγμένο στη βροχή, ένα μαύρο
τσαμπί τής άφηνε στάλα τη στάλα
γεύση της πόλης μιλημένη στον άνεμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου