ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ
[ΣΤΟΥ ΒΡΑΔΙΟΥ ΤΗ ΣΙΓΗ]
Στου βραδιού τη σιγή
που το φως αργοτρέμει,
λευκή λάμψη μια αυγή,
θολή η μνήμη σου τρέμει.
Σαν πνοή σιγαλή
σ’ ενός κλώνου την άκρη,
είναι η θλίψη απαλή
που κυλά με το δάκρυ
σα για φύλλο ξερό
μαδημένο στο κρύο,
σα για φύλλο σβηστό
σε χαμένο βιβλίο.
που το φως αργοτρέμει,
λευκή λάμψη μια αυγή,
θολή η μνήμη σου τρέμει.
Σαν πνοή σιγαλή
σ’ ενός κλώνου την άκρη,
είναι η θλίψη απαλή
που κυλά με το δάκρυ
σα για φύλλο ξερό
μαδημένο στο κρύο,
σα για φύλλο σβηστό
σε χαμένο βιβλίο.
Από το βιβλίο: Κωνσταντίνος Χατζόπουλος, «Τα ποιήματα»,
Νεοελληνική Βιβλιοθήκη Ίδρυμα Κώστα και Ελένης Ουράνη, Αθήνα 1992, σελ. 334.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου