PABLO NERUDA
Σ’ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΜΕΣΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΤΑΜΕ;
Σ᾽ αὐτὸν τὸν χρόνο μέσα πρέπει νὰ πετᾶμε;
Χωρὶς φτερὰ ἢ ἀεροπλάνα νὰ πετᾶμε πρέπει·
ἀνώφελα τὰ βήματά μας πιὰ περάσαν
χωρὶς ν᾽ ἀντέξουνε τὰ πόδια τοῦ ἐπιβάτη.
Γι᾽ αὐτὸ κάθε στιγμὴ θὰ πρέπει νὰ πετᾶμε
σὰν τοὺς ἀετοὺς καὶ σὰν τὶς μύγες, σὰν τὶς μέρες·
τοῦ Κρόνου πρέπει ἐμεῖς τὰ μάτια νὰ νικᾶμε
κι ἐκεῖ καινούργιες πιὰ νὰ στήνουμε καμπάνες.
Καθόλου δὲν μᾶς φτάνουν πιὰ παπούτσια ἢ δρόμοι.
Στοὺς ὁδοιπόρους τώρα ἡ γῆ δὲν χρησιμεύει·
οἱ ρίζες πῆγαν καὶ μπλεχτῆκαν μὲ τὴ νύχτα,
κι ἐσὺ σ᾽ ἕν᾽ ἄλλο θὲ νὰ ἐμφανιστεῖς ἀστέρι
διαβατικὴ καὶ πτητική, καὶ μιὰ γιὰ πάντα:
στὸ τέλος πάντως θά ᾽χεις γίνει παπαρούνα.
Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου