PABLO
NERUDA
ΑΓΑΠΗ
ΜΟΥ, ΕΜΕΙΣ ΓΥΡΝΑΜΕ ΣΠΙΤΙ ΤΩΡΑ
Άγάπη μου, ἐμεῖς γυρνᾶμε σπίτι τώρα — σπίτι,
ποὺ καὶ ἡ περιπλοκάδα μας τὶς σκάλες ἀνεβαίνει.
Πρὶν μπεῖς στὴν κάμαρά σου γιὰ ὕπνο, τό ᾽δες: ἔχει
φτάσει
γυμνὸ τὸ καλοκαίρι κι ἔχει ἀγιόκλημα στὰ πόδια.
Τὸν κόσμο εἶδαν· σπίτι τους γυρίσαν τὰ φιλιά μας.
Στὴν Ἀρμενία τὸ βαρὺ τὸ μέλι τὸ ξεθάψαν.
Πράσινη περιστέρα ἡ Κεϋλάνη. Καὶ στὴν Κίνα
χωρίζει πράος ὁ Γιὰνγκ Τσὲ τὶς μέρες ἀπ᾽ τὶς νύχτες.
Ἀγαπημένη μου, ἀπ᾽ τὴ θάλασσα ποὺ κροταλίζει
γυρνᾶμε τώρα σάμπως δυὸ τυφλὰ πουλιὰ στὸν τοῖχο
ποὺ τὴ φωλιὰ μιᾶς ἄνοιξης ἀπόμακρης φυλάει,
γιατί, ἂν πετάει ὁ ἔρωτας, νὰ παίρνει καὶ μι᾽ ἀνάσα
θέλει·
στὰ βράχια καὶ στὰ τείχη τῆς θαλάσσης πᾶνε οἱ ζωές
μας·
στὴ χώρα, στὴν πατρίδα τους γυρίσαν τὰ φιλιά μας.
Μετάφραση:
Γιῶργος Κεντρωτής.

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου