PABLO
NERUDA
ΜΑΚΡΙΑ
ΜΟΥ ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΜΗ ΜΟΥ ΜΕΙΝΕΙΣ, ΟΧΙ!
Μακριά μου οὔτε μιὰ μέρα μὴ μοῦ μείνεις, ὄχι! διότι
(καὶ πῶς νὰ σοῦ τὸ πῶ;) ἡ μέρα εἶναι πολὺ μεγάλη —
θὰ πρέπει νὰ σὲ περιμένω, σὲ σταθμὸ σὰν νά ᾽μαι,
ὅπου σὲ κάποια του γωνιὰ ὁ ὕπνος πῆρε ὅλα τὰ τρένα.
Μὴν ἀπομακρυνθεῖς, μὴ φύγεις οὔτε κὰν μιὰν ὥρα·
στὴν ὥρα αὐτὴν ἑνώνονται οἱ σταγόνες τῆς ἀγρύπνιας·
μὰ κι ὁ καπνὸς ποὺ σπίτι ψάχνει νά ᾽βρει, ἴσως ἔρθει
κι αὐτὸς γιὰ νὰ σκοτώσει τὴν καρδιά μου τὴ χαμένη.
Ἄχ, κοίτα μὴ σοῦ τσακιστεῖ στὴν ἄμμο ἡ σιλουέτα,
τὰ βλέφαρά σου μὴν τυχὸν στὴν ἀπουσία πετάξουν·
καὶ οὔτε γιὰ μιὰ στιγμὴ μὴ φύγεις, πολυαγαπημένη,
γιατὶ σ᾽ ἐκείνη τὴ στιγμὴ θὲ νά ᾽χεις ξεμακρύνει
τόσο, ποὺ ἐγὼ τὸν κόσμο θὰ τὸν κάνω ἄνω-κάτω
ρωτώντας ἂν θὰ ξαναρθεῖς, εἰδάλλως θα πεθάνω.
Μετάφραση:
Γιῶργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου