Ο ΛΥΚΟΣ Ο ΓΕΝΝΗΜΕΝΟΣ ΑΠ’ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ

 

ALDO PELLEGRINI

 

Ο ΛΥΚΟΣ Ο ΓΕΝΝΗΜΕΝΟΣ ΑΠ’ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ

 

Αυτός που έλαβε τον άρτον ημών τον επιούσιο

ήξερε και να τον κρύβει στις νύχτες της φιλοσοφικής μνησικακίας

όλες οι σκέψεις αποτελούν παραπετάσματα για την καρδιά

και οι προδότες μαζεύουν τα ψίχουλα από των εραστών

τα συμπόσια

ήταν την εποχή που δεν ήταν γνωστός ο έρωτας

το ιερό χείλος πυρπολούσε το μοχθηρό βλέφαρο

το λοξό μάτι κατέβαινε ίσαμε τα βάθη της ποταπής καρδιάς

ο έρωτας γεννήθηκε απ’ τον έρωτα οπότε και όλα έμειναν

κρυστάλλινα και ο νεοφερμένος σηκώθηκε με σεβασμό

να χαιρετήσει τους τρεις άδειους μαστούς

ο έρωτας προέκυψε παρεμπιπτόντως για να καταστρέψει κάθε ελπίδα

το γνώριζαν όσοι δεν ήθελαν ν’ ακούσουν

οι δε τυμβωρύχοι υποκλίθηκαν

οι μεθυσμένοι μαουνιέρηδες μετέφεραν τον εύθραυστο

έρωτα ώς τον ατέρμονα χρόνο

κι έτσι έγινε θρύψαλα σαν έπεσε από τα ύψη

του χαμένου βλέμματος

γκρεμοτσακίστηκε μες σε μιαν οχλαγωγία ζαχαρένιων

κεραυνών ενώ υπήρχε και μι’ άδεια δαγκωνιά

στη μεγάλη μαύρη τρύπα της αγάπης.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.