VICENTE HUIDOBRO
ΕΙΝΑΙ ΡΗΤΟ
Ανήσυχες στα δαχτυλίδια των χειλιών και στις αισθήσεις τους
Πλένονται οι λέξεις σαν σπαθιά
Ευγενείς υπερασπίστριες της γυναίκας στο πεσμένο μάρμαρο της
Τα τραγικά παραληρήματα ξεσπάσανε σε πυρετό
Ή σε οβελίσκο υψηλών επιτευγμάτων
Φουσκώνει το τοπίο από πλούτη
Υπάρχουν όμως και οι περιστάσεις οι ελαφρυντικές
Για το καλοκαίρι που κάθεται στη μέση του χρόνου
Όντας πιο πραγματικό από τις γυναίκες τού χτες
Είναι αυτό ακριβώς το όμορφο μοναστηριακό ιμάτιο
Την ώρα του κατεβάσματος της σκάλας και του φωτός που κυλάει από τα φανάρια
Σαν μακριά λυμένη κόμη
Για το μάρμαρο και τη σειρήνα του που κοιμάται μέσα
Για τον χρόνο και για τις πληγές του
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου