ΓΙΑΤΙ, ΚΥΡΙΕ;

 

PABLO NERUDA

 

ΓΙΑΤΙ, ΚΥΡΙΕ;

 

Στὰ πέντε χρόνια τούτου τοῦ αἰώνα

οἱ Ἡνωμένες Πολιτεῖες τραγουδοῦσαν

σὰν ἀσημένια μηχανή,

κελάρυζαν μὲ μουρμουρητὸ

σιτοβολώνα ποὺ τὸν ξεσπυρίζουν,

τοῦ Λίνκολν εἴχανε τὰ χέρια

καὶ τὴν ἀφθονία τοῦ Οὐὼλτ Οὐίτμαν,

κατεβαίνανε τὸν Μισισιπῆ

οἱ βαρκαρόλες τῶν νέγρων,

καὶ ἡ Νέα Ὑόρκη ἤτανε μιὰ χύτρα

πού ᾽χε μέσα νὰ βράζει μιὰ γιγαντιαία μάπα.

 

Ποῦ νά ᾽ναι τώρα οἱ ἄνθρωποι ἐκεῖνοι;

Κι ἐκεῖνο τους τὸ ἔθνος τί νὰ γίνεται;

Ὁ Λίνκολν καὶ ὁ Οὐίτμαν τί νὰ κάνουν;

 

Ποῦ νά ᾽ναι τὰ περσινὰ τὰ χιόνια;

Τώρα πιὰ μὲ τόσα καὶ τόσα ἀστέρια

ποὺ στολίζουν τὸ σακάκι τους,

μὲ τόσα κτίρια ὁλόχρυσα

καὶ μὲ τόσες βόμβες στὰ χέρια

καὶ μὲ τόσο αἷμα ποὺ χύνουν

κανένας στὴ γῆ δὲν τὶς θέλει:

δὲν εἶναι οἱ Ἡνωμένες Πολιτεῖες,

εἶναι οἱ Φτυσμένες Πολιτεῖες.

 

Δίχως νά ᾽χουν κὰν τί καὶ πῶς καὶ γιατί

ἐξευτελίστηκαν στὸ Βιετνάμ, ἀτιμάστηκαν.

Γιατί ἔπρεπε, ἀλήθεια, νὰ σκοτώσουν

τόσους ἀθώους ἐκεῖ πέρα μακριά,

ὅταν σωρὸς γεννιοῦνται τὰ ἐγκλήματα

στὶς τσέπες τοῦ Σικάγου τους;

Γιατὶ νὰ πᾶνε τόσο μακριὰ νὰ σκοτώνουν;

Γιατί νὰ πᾶνε τόσο μακριὰ νὰ πεθάνουν;

 

Ξαδέρφια μου ὅλης τῆς γῆς,

στὸ διάστημα καὶ στὰ λιβάδια,

γιατί σηκώσανε οἱ ἄλλοι μας ἐξάδελφοι

τῆς ἐφόδου τὰ λάβαρα

καὶ μὲς στὴ μαύρη νύχτα

χώθηκαν κρυφὰ στὰ ξένα σπίτια

νὰ σπάσουν ὅλα τὰ κρύσταλλα,

νὰ κάψουν μὲ ναπὰλμ τὰ παιδάκια,

κι ἔπειτα, ἄδοξοι καὶ ἀνυπόληπτοι,

νὰ φύγουνε μὲ τὴν οὐρὰ στὰ σκέλια

καὶ μὲ τὰ γάντια τους λεκιασμένα ἀπὸ αἷμα;

 

Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.