ΟΙ ΠΟΡΟΙ ΤΟΥ ΑΝΕΜΟΥ

 

MANUEL VIOLA

 

ΟΙ ΠΟΡΟΙ ΤΟΥ ΑΝΕΜΟΥ

 

Τα στήθη συγκολλώνται στα οδοφράγματα της αυγής

στη μέση-μέση του αέρα

που περνάει στα πεταχτά κάτι σελίδες τυφλών παραθύρων

 

Πίσω

οι λάμπες ανάβουν από μέσα

 

Ωοειδής τεφροδόχος των ατρέπτων ζυμώσεων

 

Τα χείλη από φελλό έχουν εξαντλήσει τους πίδακες των πλανήτων

που ξεχνούν τα πρόσωπά τους στων γεφυρών τα στηθαία

Όσες πέτρες ερματίζουν την καρδιά τους

είναι ελαφρότερες απ’ τον καυτό αέρα

των στομάτων σας που χλομιάζει σαν ζυγός

γαντζωμένος στο γείσο όσων αβύσσων

δέθηκαν κόμπο σε αργή κίνηση

 

Εδώ τα δάκρυα τεντώνονται σαν μολύβδινες ράγες

στην παλάμη των ερήμων

Εδώ οι παλμοί του ουρανού πέφτουν στου τραπεζιού τη στέγη

Εδώ τα στιγμιαία ερείπια

και τ’ αμόρφωτα μάτια λαξεύουν την αόρατη πραγματικότητα

σαν άλλα χρυσά άροτρα

Εδώ κυματίζει ο κάμπος σαν μαύρη σημαία

Εδώ ο κατακόρυφος ορίζοντας είναι της σιωπής κατάρτι

Εδώ ο βγαλμένος τροχός σκάβει τις σιδηροτροχιές του

προς όλες μάλιστα τις κατευθύνσεις

Εδώ ο ουρανός ξεκοκαλίστηκε όντως.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.