ΔΕΚΑΤΕΣΣΕΡΙΣ ΣΤΙΧΟΙ ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΚΑΠΟΙΑΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ

 

CAMILO JOSÉ CELA

 

ΔΕΚΑΤΕΣΣΕΡΙΣ ΣΤΙΧΟΙ ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΚΑΠΟΙΑΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ

 

(Ποιημάτιο ταπεινό και αμήχανο, περίλεπτο, υπερήφανο και ελαφρώς αλαζονικό, που πρέπει να διαβαστεί με περιβολή αδαμιαία και μετά παρρησίας)

 

Όταν η καρδιά μου άρχισε να κολυμπάει στο άφθονο ποτάμι της χαράς των καθαρότερων νερένιων αλογοπέταλων

Και ανακάλυψα ότι κάτω από την ψυχή της γυναίκας βρίσκονται πέντε εποχές χαρίεσσας σιλουέτας

Άκουσα τη λαλιά του αηδονιού απ’ το νεκροταφείο του χωριού κι έδιωξα όλες τις κακές σκέψεις μακριά απ’ το δέρμα μου

Αφαίρεσα από πάνω μου τους αμφιλεγόμενους οιωνούς της αδυναμίας την αρρώστια την πείνα τον πόλεμο τη δυστυχία και τα κενά της συνείδησης

Άρχισα δειλά-δειλἀ να μυρίζω τον γυμναστήριο αέρα του κάλλους που κοιμάται μαζί σου

Και πέταξα τόσο ψηλά που έχασα απ’ τα μάτια μου τον αέρα των θερμοκηπίων το ήρεμο νερό των αυλακιών και το καθαρτήριο πυρ όπως επίσης και την αργιλώδη και την πετρώδη γη που πατάω και όπου το χέρι σου τελικώς θα με ξεχάσει

Σε αγαπώ και είμαι γεμάτος ελπίδα

Η ζωή σου είναι ακόμα πολύ μικρή για να χαϊδολογάς ελπίδες

Και σήμερα συμπληρώνεις ίσως υπερβολικό αριθμό ετών

Σήμερα γίνεσαι χιλίων χρονών

Θα ήθελα να χορέψω σε κλειστό χώρο με τον θάνατο στεφανωμένο με σμαράγδια και ρουμπίνια κι εγώ να είμαι στεφανωμένος με βρύα και καρφίτσες

Προκειμένου να διακηρύξω στο βασίλειο των πιο μοναχικών φαλαινών

Το γλυκό μου όνειρο με τούτα τα συγκλονιστικά λόγια

Διαλαλώ διατυμπανίζω με φωνή δυνατή την αποστροφή μαζί και τη φρίκη που μου γεννάει μέσα μου η ευτυχία.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.