ΑΠΟΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΣΚΟΤΟΥΣ

 

CAMILO JOSÉ CELA

 

ΑΠΟΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΣΚΟΤΟΥΣ

 

Έχουμε νεαρές κοπέλες που κατουράνε με βατραχήσιο λήθαργο,

Και υγρά πτώματα που σαπίζουν ολομόναχα

Κατά τις ασέληνες νύχτες...

 

Έχουμε άνδρες που έχουν ήδη γεννηθεί με μια τρύπα στο στήθος,

Και σπίρτα πικρά που αποδυναμώνουν εντελώς τις παρθένες

Κατά τις ασέληνες νύχτες...

 

Έχουμε μεγαλόψυχους χειμάρρους δακρύων που καίνε.

Και έχουμε κουρασμένους κλαψιάρηδες σαν μάτι στο έδαφος

Κατά τις ασέληνες νύχτες...

Έχουμε μαξιλάρια προδοτικά σαν αγνότατο κρύσταλλο,

Και φίλους δηλητηριώδεις σαν ήρεμη σαύρα

Κατά τις ασέληνες νύχτες...

 

Υπάρχουν γυναίκες που δαγκώνουν τα πιο θλιμμένα βιολιά,

Και σκουριασμένα ατσάλια σαν ζητιάνοι χαρούμενοι

Κατά τις ασέληνες νύχτες...

 

Διατρέχουν τις ελπίδες, ανάμεσα στους τυφώνες,

Με βλέφαρα κουδουνιστά, με τους καρπούς των χεριών μας να τρέμουν

Κατά τις ασέληνες νύχτες...

 

Υπάρχει και μια πυκνή ατμόσφαιρα μεταχειρισμένων υποκαμίσων

Που τρίβει τους μηρούς μας σαν παιδί φοβισμένο

Κατά τις ασέληνες νύχτες...

 

Και υπάρχουν πολύ βαθιά πηγάδια με κραυγές από μέσα,

Σαν το αλάτι που αιχμαλωτίζει τις ρίζες του ύπνου

Κατά τις ασέληνες νύχτες...

 

Έχουμε μια γούβα στο χώμα, αμέτρητη, αδέσποτη,

Με λειχήνες σε ρόλο γέφυρας ή με καμπανίσματα τρομακτικά

Κατά τις ασέληνες νύχτες...

 

Έχουμε ταύρους σαν σιντριβάνια, με σώμα γεμάτο σαν άλογα,

Που δένουν τα πόδια μας με ξαφνικές φυγές και διαρροές

Κατά τις ασέληνες νύχτες...

 

Έχουμε γαλάζιες επιστολές με νέα για τοκετούς

Καθώς και συνετές επιστολές με παγετούς που σκοτώνουν τις λεχώνες

Κατά τις ασέληνες νύχτες...

 

Ξύλα γλυκά φθινοπωρινά, και αυτά τα χέρια που δεν με βολεύουν

Να σπάσω τα βουητά και τα γραμματόσημα που κάθονται στο αφτί μου

Κατά τις ασέληνες νύχτες...

 

Έχουμε και στυγερά κουδούνια μα και μελάνια που λασπώνουν

Το ομιχλώδες όνειρό μας σαν κορίτσι ετοιμοθάνατο

Κατά τις ασέληνες νύχτες...

 

Τα δέντρα, τα τριφύλλια, τα φυτικά βοοειδή,

Τις γωνίες, τα πλήγματα, τα νερουλά κορίτσια

Κατά τις ασέληνες νύχτες...

 

Και από τις ταράτσες, από τα αλφαβητάρια,

Μέσ’ απ’ τα ψηλότερα κλαδιά που τραυματίζουνε τα χελιδόνια

Κατά τις ασέληνες νύχτες...

 

Έρχονται πηδώντας ψηλά μέσα από άφατα βλέφαρα

Απ’ τα χέρια τα ψυχρά και τόσο κοντινά στον θάνατο

Κατά τις ασέληνες νύχτες...

 

Έρχονται άνεμοι σφοδροί από επαρχίες πολυμίσητες.

Να τις φροντίζουμε τις σκιές που πλαισιώνουμε κατά μόνας

Κατά τις ασέληνες νύχτες...

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.