RAFAEL ALBERTI
ΕΛΕΓΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΑΡΘΙΛΑΣΟ
(ΣΕΛΗΝΗ, 1503-1536)
...πριν από καιρό και σχεδόν σε κομμένο άνθος
Γαρθιλάσο δε λα Βέγα
Θα είχατε δει τους κισσούς να κλαίνε αίμα όταν το νερό ακόμα πιο θλιμμένο πέρασε μιαν ολόκληρη νύχτα να παραστέκει ένα ήδη άψυχο κράνος,
κράνος ετοιμοθάνατο πάνω σ’ ένα τριαντάφυλλο γεννημένο στην ομίχλη που κοιμίζει τους καθρέφτες των κάστρων
την ώρα εκείνη που οι πιο ξεροί νάρδοι θυμούνται τη ζωή τους
βλέποντας τις εκλιπούσες βιολέτες να εγκαταλείπουν τα κουτιά τους και τα λαούτα να πνίγονται νανουρίζοντας τον εαυτό τους.
Είναι αλήθεια: οι λάκκοι επινόησαν τον ύπνο και τα φαντάσματα.
Δεν ξέρω τί κοιτάζει στις επάλξεις τούτη η ακίνητη άδεια πανοπλία.
Πώς γίνεται να υπάρχουν φώτα που θεσπίζουν τόσο γρήγορα την αγωνία των σπαθιών
αν νομίζετε ότι το κρίνο φρουρείται από φύλλα που διαρκούν πολύ περισσότερο χρόνο;
Το να ζεις λίγο και να κλαις δεν είναι άλλο από τη μοίρα του χιονιού που πήρε λάθος δρόμο.
Στον Νότο το ψυχρό πουλί κόβεται σχεδόν πάντα σαν λουλούδι.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου