RAINER MARIA RILKE
ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΕΡΩΤΙΚΟ
Και την ψυχή μου πώς εγώ να συγκρατήσω
να μην ταράζει τη δική σου; Και από σένα
πώς να την κάνω να υψωθεί σε πράγματα άλλα;
Αχ, πόσο θά ’θελα να την εγκαταστήσω
σε κάτι που έχει πια χαθεί στου σκότους τη διχάλα,
σε κάποιον ξένο τόπο ήσυχο, γαλήνιο, σ’ ένα
μέρος ακράδαντο, όταν τα δικά σου βάθη τα μεγάλα
θα σειούνται. Κι όμως ό,τι εσέ κι εμέ σε ταραχή μάς φέρνει
αυτό μαζί σαν δοξαριά έρχεται, κι ευθύς μας παίρνει
και από δοξάρια δυό τινάζει πάντα μιά φωνή.
Σε ποιό όργανο είμαστε δεμένοι; – ποιός να ξέρει;
Ποιός μουσικός (ποιός τάχα;) μας κρατάει στο χέρι;
Και τί γλυκό άσμα,… τί γλυκιά και η μουσική!
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου