ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ


ΩΡΙΜΕΣ ΡΙΜΕΣ

Ανά τας ρύμας ψάχνεις σπόριμους ρυθμούς· μα
τί κρίμας – τους ξεψάχνισε ώριμους εν τέλει
ο εντεταλμένος να χορέψει τσιφτετέλι
ληστής εκρύθμως. Και δεν είναι το πρώτο κρούσμα

ετούτο· μήτε θά ’ν’ το τελευταίο. Ακούσμα-
τα μένουν πια στων ήχων τη θολή θυμέλη,
ταμένα ν’ αριθμούν θηλιές πά’ στο τσιγκέλι
που κρέμονται ως ηθμοί άρρυθμοι. Ναι, εσύ τ’ ακούς, μα

ο κώδικάς τους άδειος αντηχεί στ’ αφτιά σου.
Σαν ωδικά πτηνά λαλούν χαλαλισμένα
σε χαλασμένη οδόστρωση. Εσύ, όμως, φτιάσου,

στολίσου! Της στολής σου ας παραβγεί το αλάτι
στον σέμπρο που σβει τις πυρές της λύρας. Ξένα
λειριά ας δονούν τ’ αηδόνια στων χορδών την πλάτη...