FRANTIŠEK HALAS
ΣΟΦΙΑ
Εκείνες οι αλήθειες που παλιά
γυμνώθηκαν από τον Νώε ώσπερ οίνος
ανακατεύτηκαν μες στην κοιλιά
μα βρήκαμ’ άλλες όπως και εκείνος
Βαθιούς δεσμούς γορδίους των ρυτίδων
εγώ και μ’ ένα χτύπημά μου λύνω
χωρίς κανέναν να ρωτώ με πήδων
μα και καλών γελώτων άλας κρίνω
Προς τί μα και γιατί ξεγέμισα
γυρίνους φρύνους όλο αφρούς το φρέαρ
μες σε πουκάμισα τούς γκρέμισα
χωρίς σταλιά καν οίκτο μ’ ένα στέαρ
Στον θάνατο να μην πεθαίνει η μούρη
μα στη ζωή το πρόσωπο δεμένο
κι εκεί να κοκκινίζει το καβούρι
και ντροπαλό και ικανοποιημένο
Στο λίκνο των βδομάδων κατά πόδα
η Ευρώπη τίκτει φως η ονειροπόλα
μές απ’ το στόμα της βρυχώνται ρόδα
σπαθιά αρκεβούζια μυδραλλιοβόλα
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου