ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΙΟ ΠΟΛΥ, ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΑΝΤΑ

 

PABLO NERUDA

 

ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΙΟ ΠΟΛΥ, ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΑΝΤΑ

 

Δὲν ἔχω πιὸ πολύ, δὲν ἔχω πάντα. Μὲς στὴν ἄμμο

ἡ νίκη ἀκούμπησε, ἐκεῖ, τὰ χαμένα της τὰ πόδια.

Εἶμαι ἄνθρωπος φτωχός. Τοὺς ὅμοιούς μου ἀγαπάω.

Κι ἂν δὲν σὲ ξέρω, σ᾽ ἀγαπῶ. Κι ἀγκάθια δὲν πουλάω

 

οὔτε χαρίζω. Ξέρουν ἴσως πὼς ἐγὼ δὲν πλέκω

στεφάνια ματωμένα, πὼς πολέμησα τὴ χλεύη·

μὲ ἀλήθεια ἐγέμισα τὴν πλημμηρίδα τῆς ψυχῆς μου·

τὴν ἀχρειότητα τὴν πλήρωσα μὲ περιστέρια.

 

Ποτέ μου ἐγὼ δὲν εἶχα τὸ «ποτέ», δὲν τὸ γνωρίζω.

Γιατὶ ἤμουν, εἶμαι καὶ θὰ εἶμαι ἀλλιῶς. Τὸν ἔρωτά μου,

ποὺ ἀλλάζει συνεχῶς, ἐπικαλοῦμαι· καὶ φωνάζω

 

γιὰ τὴν ἁγνότητα. Τῆς λήθης λίθος εἶναι μόνο

ὁ θάνατος. Μὲ ἀγάπη σοῦ φιλῶ βαθιὰ τὸ στόμα.

Ξύλα νὰ φέρουμε, ν᾽ ἀνάψουμε φωτιὰ στὰ ὄρη.

 

Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.