ΑΣΜΑ ΤΟΥ ΕΜΦΥΛΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

 

TRISTAN TZARA

 

ΑΣΜΑ ΤΟΥ ΕΜΦΥΛΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

 

χιόνια ίσαμε να εξαπατηθούμε

στοιβάξτε τα μεθύσια

 

καπετάνιοι της ομίχλης

με βλέμματα μαυραγορίτικα

θαμνόδεντρων και γυναικών

στα γέλια τους μέσα πνιγμένων

 

στους κρυψώνες με τις γκάιδες

τα δριμύτατα σπάργανα μύχιων συμβάντων

 

κροταλίζουνε μικρές φωτιές

στις μουλιασμένες νωθρότητες

μικρών αρχόντων

κάτω από το κάλυμμα των λέξεων

 

μόνο ένα άλμα υπάρχει ξυπνήστε τους οραματιστές

αν θέλετε να διασχίσει το στηθαίο των ζιζανίων η φλόγα

 

χιόνια χιόνια σκεπάστε μας

άνεμε νυχτερινέ της μεσημβρίας άνεμε

πέτρες πάντα και ξανά

τα μαχαίρια του χαλαζιού

ο θάνατος τρέχει γρήγορα είναι ελαφρότερος

νεότητα απ’ το χώμα όσων κουβαλάμε μέσα μας

 

τότε έρχονται οι πολυαγαπημένοι

επαιτώντας τη σιωπή

τα σάρκινα χείλη

στα χείλη κολλημένα των τάφων

 

εγώ είμαι αυτός που έγραψε τούτο το ποίημα

στη μοναξιά της κάμαράς μου

όσο για εκείνους που τους κλαίω

ο θάνατος είναι γλυκός και εντός του άπαντες διαμένουν

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.