ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΣΑΙ, ΜΑΤΙΛΔΕ; ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ;

 

PABLO NERUDA

 

ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΣΑΙ, ΜΑΤΙΛΔΕ; ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ;

 

Ποῦ βρίσκεσαι, Ματίλδε; Ποῦ εἶσαι; Ἔνιωσα τότε,

ἀνάμεσα γραβάτας καὶ καρδιᾶς, στὸ στῆθος

μιὰ κάποια ἐκεῖ ἀόριστη μελαγχολία:

στὰ ξαφνικὰ κατάλαβα ὅτι ἤσουν ἀπούσα.

 

Ἡ λάμψη τῆς ζωντάνιας μοῦ ᾽λειψε ποὺ ἔχεις·

καὶ ἀφοῦ εἶχα τὶς ἐλπίδες μου καταβροχθίσει,

κατάματα εἶδα τὸ κενό (χωρὶς ἐσένα)

σπίτι μὲ τραγικὰ παράθυρα νὰ μένει.

 

Μὲ ἁγνή, μὲ μι᾽ ἄμιχτη σιωπὴ ἀκούει ἡ στέγη

βροχές, χωρὶς φύλλα, πανάρχαιες νὰ πέφτουν,

μὰ καὶ φτερά, καὶ ὅ,τι ἡ νύχτα φυλακίζει.

 

Ἐδῶ ἔτσι ἐγὼ σὲ περιμένω στὸ ἄδειο σπίτι

νὰ ᾽ρθεῖς καὶ νὰ μὲ δεῖς καὶ νὰ μὲ κατοικήσεις.

Μὲ ἀπούσα ἐσένα τὰ παράθυρα μὲ θλίβουν.

 

 

Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.