JORGE
LUIS BORGES
ALL
OUR YESTERDAYS
Νὰ μάθω θέλω ποιοῦ εἶναι ἐμὲ τὸ
παρελθόν μου.
Ποιοῦ ἔχω ἐγὼ ἀπαρχές; Παιδιοῦ ἀπ᾽
τὴ Γενεύη
μ᾽ ἑξάμετρα λατινικά, ποὺ τοῦ
συνέβη
στὸ καθαρτήριο νὰ σβηστοῦνε τῶν ἐτῶν
μου;
Ἢ τοῦ παιδιοῦ ποὺ τοῦ πατέρα του ἔχει
ψάξει
τ᾽ ἀτέλειωτα βιβλία, πάντοτε
ζητώντας
ἀκρίβεια χαρτῶν καὶ καμπυλῶν,
ποθώντας
στοὺς τίγρεις καὶ στοὺς πάνθηρες
νὰ βάλει τάξη;
Ἢ μήπως κάποιος ἄλλος εἶμαι ποὺ εἶχε
σπρώξει
μιὰ πόρτα, γιὰ νὰ δεῖ ἕναν ἄλλον
νὰ πεθαίνει,
καὶ φίλησε στὸ φῶς τῆς μέρας μιὰ
χαμένη
μορφὴ ξεθωριασμένη, μὲ νεκρὴ τὴν ὄψη;
Εἶμαι ὅσοι δὲν ὑπάρχουν πιά· καὶ ζῶ ματαίως
τὸ δειλινό μου — στοὺς χαμένους τελευταῖος.
Μετάφραση:
Γιῶργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου